De Kallendresser
Sie sind hier: Startseite » Ostermann » Alle Ostermann-Titel

Künnte mer nit e Milliönche han


Jewöhnlich wann mer beienein, dann hät mer Freud zobasch.
Nur jeiht de Zick zo schnell eröm, et Jeld dat schmelz zo rasch.
De Zick, dat es jo nit su schlemm, die mäht mer einfach sich,
nur met däm Jeld, dat es et wo d'r Haas em Peffer stich.
Dröm han mer Dag un Naach ens drüvver nohjedaach.

Künnte mer nit e Milliönche han,
mir brähten et ahn d'r Mann.
Ein Dausend nohm andere möht rolle un wandere.
Künnte mer nit e Milliönche han,
mir brähten et ahn d'r Mann.
Die paar Jröschelein, die krägte mir schon klein.

Mer es jo jarnit unverschämb met einer Million,
no loss mer sage anderthalv, do dähte mer et schon.
Mer soll nit zo bescheide sin, do wehd kei Minsch vun fett,
doch andeerthalv op eine Hauf, es immerhin janz nett.
Och hätte mer su vill, wat jöv dat för e Spill!

Künnte mer nit e Milliönche han...

Natürlich wöht de weiße Wäss dann nit mie uhsjedonn,
och söhsch mer uns d'r janze Dag nur em Zylinder jonn.
De Schelderjass wöhd anjekauf, d'r Nümaat tapezeet,
de Huhstroß wöhd met Marzipan un Schokolad lakeet.
Och wöhd en einer Tour vernählt dä kölsche Boor.

Künnte mer nit e Milliönche han...