O jömmich! Wat han se dem Herrmann gedonn!

Nä, wat eß hück m'em Herrmann loß,
geiht dä Tünnes su op de Stroß,
lieht sich op eimohl stonn dä Baat
und dann och noch op wat för'n Aht.
Links es nix - un rächs hät hä nix,
wie 'ne Pinselspetz gewichs
kläv em Gesech dat besge Baat,
ich han mer glich gesaht:

O jömmich! Wat han se dem Herrmann gedonn,
o jömmich, dä lieht sich der Knäbelbaat stonn!
O jömmich, der Hermann süht uhs wie en Geis!
O jömmich, of dä dat nit weiß?

Lef hä bloß met dem Baat eröm,
dat wör schließlich nit esu schlemm,
ävver dobei hätt dä "halven Hahn"
noch 'ne kareeten Anzog ahn.
Neulich hät met der Eleganz
hä 'ne "Schieber" sugar gedanz,
die in nit kannte, die han gefleut,
fie andere han geschreit:

O jömmich! Wat han se dem Herrmann gedonn?

Letz do han se'n ens avgeholt,
hä om Standesamp zeuge sollt.
Kaum hat dä Bräutigam "Jo" gesaht,
glich dä Beamte paar Auge maht,
denn wie dä hat dä Baat gesinn,
laht hä Fedder met alles hin,
säht vör et Brautpaar: "Entschuldigen Sie,
hölp, jetz kann ich nit mieh":

O jömmich! Wat han se dem Herrmann gedonn?