De Kallendresser
Sie sind hier: Startseite » Ostermann » Alle Ostermann-Titel

Et Lißge uhs der Deepegaß


Saht, kennt ihr et Lißje uhs der Deepejass,
met däm Wähzje an dem Kenn, dat andere op der Nas?
Außer diesem Schönheitsfleck hät dat lecker Weech
decker wie en Nejerin Leppen em Jeseech.
Un wenn ich blos et Lißje sin, dann rofen ich för Freud:

Lißje, Lißje, Lißje,
met däm wööle Schnüssje,
met däm Wähzje op der Nas,
et Lißje us der Deepejass!

Wenn et ahn ze friere fängk, wenn der Winter kütt,
wie et Lißje dann süht uhs, nä, ihr jläuvt et nit.
Deck un opjesprunge sin de Leppe vun der Kält,
üvver singe eije Mungk dann et Lißje fällt.
Un wenn et för dem Spiejel steiht, do kennt sich selver nit:

Et Lißje, Lißje, Lißje,....

Dass die Jöttin der Natur däm Lißje wor nit hold,
dat et Lißje kein Beauté, wor sie Mutter schold.
Denn däm Liß sing chère Mama jeder hät jekannt,
die wohd schon om Aldemaat et Leppenbell jenannt.
Die Mutter, die wor halv su schlemm, do möht ihr blos ens sin:

Et Lißje, Lißje, Lißje,....

Wenn et Lißje später ens nit mih existiert,
wird vun meiner Seite aus ein Denkmal projektiert,
ävver nit vun Marmorstein, alles laach sich duht,
et Lißje kritt e Postament vun jekautem Brud.
Un ahn däm Sockel jläuvt et mit met Krick jeschrivve steiht:
Dat wor et Lißje, Lißje, Lißje,....